29.03.2009

Tatil Hayali


Yoksa siz de benim gibi tavrınız ve haliniz apaçık ortada iken, ve sözcükleriniz de öylece net iken bile yanlış anlaşılanlardan mısınız? Bunun sebebi o kadar basit ki aslında. Anlatacaklarınız karşınızdakinin anlayabileceği kadardır demişler ne iyi etmişler... .
Yalnızca 5 gün sonra erguvanlar ayı Nisan gelecek bu şehre. İstanbul yüzyıllardır şiirlerde, şarkılarda yazıldığı gibi pembeye bürünecek kendiliğinden. Ve seneler seneler evvel saltanat kayığı ile Bebek’ten Hisar’a doğru erguvan keyfine çıkan padişahlar gibi, bu güzelliğe aşık bir çok İstanbullu sahil şeridini dolduracak, koca kışın gri ve siyah rengini bu pembeler ile unutmaya çalışacak. Kısacık süren bu dönemi kaçırmamak için iki dakikası bile değerli İstanbullu planlarına erguvanları da eklemeye çalışacak. Kimileri bu keyfi baştan sona sürecek bizi İstanbul’u terk etmemeye direttiren boğazda, kimileri ise gidip beş dakika bile yaşayamadığı için erguvanları bir sonraki seneyi beklemek zorunda kalacak biliyorum. Ben bu sene erguvanları çok sevdiğim bir arkadaşımın önerisi ile Boğaziçi Üniversitesinden seyredeceğim, hem de arkadaşımın çok sevdiğim sohbetine katık ederek.
Ama itiraf edeyim mi bu sıkıştırılmış dost sohbetleri yetmemeye başladı bana. Ne kızkıza geçirdiğim kaygısız zamanlar, ne annemle harcadığım vakitsiz akşamlar ne de eşimle geçirdiğim güzel günler yanan yüreğime bir bardak su dökemiyorlar benim. Benim açık ve net olarak ardarda yaşanacak bomboş günlere ihtiyacım var. Ardarda ve boş, bomboş ve ardarda...


Dünyaya gözlerimi açtığım gibi bir mayıs sabahı tek başıma uyanayım istiyorum ben. Eşim işe gitmiş olsun mesela, ama ben uyandığımda saat en geç 09:00... Her sabah yaptığım gibi çayımı demleyip kokusu ile çavdar ekmeğimi kızartmaya, domatesimi dilimlemeye çalışırken mutfak radyomda Joy çalsın elbet. Sonra kahvaltımı tepsiye alıp salona geleyim istiyorum. Herkes ofisinde maillerine cevap yazarken, ya da erken bir pazatesi toplantisi yaparken ben kaygısızca kimsenin film izlemediği bu sabah saatlerine, izlenmez diye koydukları reytingi düşük fakat anlamı büyük bir filmi izlemeye başlayayım, hem de film başlayalı henüz 10 dakika olmuşken... Film bittiğinde bile henüz öğle saatine gelmemiş olsun akrep ile yelkovan. Ben en sevdiğim jeanim, rahat spor ayakkabılarım ve sırtımda kitabım suyum ve şapkamın olduğu bir çanta ile düşeyim yollara. Ne İstanbul’un sokakları ne de güneş kum dolu bir tatil hayal etmiyorum, kendimle sadece kendimle kalacağım zamanların hayalini kuruyorum bu sefer.Kendimle, boş ve ardarda... En çok deniz kenarına gidip bir bardak kahve ile kitap okumak istiyorum bu şehirde. Haber yok, gazete yok, mail yok, internet bankacılığı yok, yokoğlu yok...
Deniz kenarındaki kitap keyfim en fazla saat 14:00 e kadar sürsün mesela, ben hemen evime çıkıp bir öğleden sonrası şekerlemesi yapayım hala güneş tepede iken. Uykumdan acıkmış bir şekilde uyanayım, mercimekli bir kepekli makarna pişireyim istiyorum. Mesela hayal ya bu yazdıklarım bu saate kadar telefonlarım hiç çalmamış olsun mümkün müdür? Tatildeyim ben, hem de kedimi kendim ile ödüllendirdim kimse aramasın beni! Size de olur mu bilmem, ben tatie çıkan arkadaşlarımı hiç aramam sormam. Tatil demek özel demektir, yılda iki ya da en fazla üç kez demektir, yalnız kalmak en çok kendinle olmak demektir. Herşeyden uzaklaşmak, her uzvu dinlendirmek dinlemek demektir. Ama ben ne zaman tatile çıksam telefonlarım susmaz. Mesela atlar arabaya Çeşmeye gideriz kocamla, günlerden Cumartesi yola çıkmışız, akşamı Çeşmedeyiz, dinlendik, mırıldandık pazarı da bitirdik Pazartesi olur. Tam alışmışız mesela Salı günü herşeye, tatil ömür boyu sürecek sanıyoruz, çünkü tatil bitecek diye tatil yaparsan dinlemezsin ki... Sanki hep Salı kalacak günlerden, hiç Çarşamba olmayacak sanırım, çünkü Çarşamba olursa Perşembe de gelir ya.. Sonra pat bir telefon gelir İstanbuldan, annemden, arkadaşımdan kuzenimden. Örneğin tatilden sonraki Salı akşamı yapilacak bir programa katilip katilamayacağımı sorar bana telefondaki. Yahu benim aklıma tatil sonrasını neden sokuyorsun. Zaman durmuş orada benim için, sen bana tatil bittikten sonraki günü hatırlattığında tatilin biteceği aklıma gelirse ben geri dönemiyorum ki içinde bulunduğum büyülü ana!
İşte bu yüzden kimse aramasın beni istiyorum tatilimde. Hiç bitmeyecek, hep sürecekmiş gibi bir tatil hayal ediyorum ve bu tatili anlatan sayfalarca yazı yazabilecek gibi hissediyorum kendimi sizce çok mu yorgunum?

Mercimekli kepekli makarna

Malzemeler


1 paket kepekli makarna
3 litre su
1 yemek kaşığı tuz
1 su bardağı haşlanmış mercimek
2 adet domates
1 adet rendelenmiş havuç
½ demet roka
1 tatlı kaşığı kekik
2 yemek kaşığı zeytinyağ
Taze çekilmiş karabiber

Hazırlanışı

1-Makarnayı tuzlu su ile 9-10 dakika kadar haşlayın.
2-Suyunu süzdükten sonra mercimek, doğranmış domates, doğranmış roka,rendelenmiş havuç kekik ve zeytinyağ ile karıştırın.
3-Ilıkken ve taze çekilmiş karabiber serperek servis edin.

14 yorum:

pecete dedi ki...

Güneşli havadandır desem? Gecenin bir vakti, yazılarınızı tek tek okudum ve hayran kaldım. Devletlüm'e teşekkür ederim, size ulaşmamı sağladığı için...

Arsiz Bocuk dedi ki...

Tüm bu temenninin altına denden koysam, ben de desem, aynen desem. Pazartesi senromunda debelenirken de okunmaz ki bu yazı, gel de çalış şimdi...

Neslihan dedi ki...

Ancak bu kadar anlatabilirdi bir yazı icinde bulunduğum ruh halini, kendimi yazmışım ve okuyorum gibi hissettim, ayrıca ilginçtir ki son bir kaç gündür, "mazi kalbimde yaradır" karşıma çıkıyor ve tamamını dinleyemiyordum, onu da sayfanda buldum, sanırım şu sıralar bende de bahar çarpması var
Sevgiler

Hayatın Ta Kendisi Lokantası dedi ki...

kapılıp gittim satırlarınıza...
İstanbul'a geleli henüz bir yıl bile olmadı, ama her cümleniz sanki benim gibi...
İzmir'de de böyle mi hissediyordum hatırlamıyorum şimdiden!
Sevgiler

kristalkelebek(aslı) dedi ki...

Papatyacım ne güzel anlatmışsın..Benim de sadece bana ait olacak saatlere o kadar çok ihtiyacım var ki. Hayat akıp gidiyor da ben hep gerisinde kalıyormuşum gibi geliyor..Oysa bu hızlı gidişe bir dur desem, hayatın yavaşlatma düğmesine basıp da ağır çekimde yaşasam biraz da..
Bu günlerde piknik sepetimi güzel mamalarla doldurup kendimi doğaya atasım var benim de.
Makarnan çok leziz ve bir o kadar da renkli olmuş Papatyacım, bahar gibi:)). Elerine sağlık.
Sevgilerimle...
aslı

Unknown dedi ki...

Sevgili Ayşemcigim,

Uzun bir süredir blogunun takipçisiyim, fotoğraflarını çok beğeniyorum, senin de Bir Porsiyon Öykü'yü beğenmene çok sevindim,

Sevgilerimle,

Unknown dedi ki...

Sevgili Arsiz Böcük,
Haklısın vallahi, pazartesi sendromu ile üstüste geldi, tatiller yakinda ama sabret:)

Sevgiler,

Unknown dedi ki...

Sevgili Neslihan,
Şarkı ne kadar anlamlı değil mi? Hele bir de Seyyhan Hanım verisyonu vardir ki sorma, dinlemeye kıyamazsın,

Sevgiler,

Unknown dedi ki...

Sevgili Hayatın Ta Kendisi,
İstanbul bambaşka bir şehir, fakat İzmir'de hayran olduğum bir şehirdir, belki bir gün kısmet olur Alsancak'ı da yazarım,

Sevgiler,

Unknown dedi ki...

Kelebekim,
Ben de ayaklarımı çimlerden çekmek istemiyorum inan, ilk kez bu sene kışın gidiyor olmasına mutluyum,

Sevgiler,

Peyço dedi ki...

Papatyacığım;
Daha yazının ilk satırlarını okurken; "Manzara'da" tam olarak o güzeliğin kıymetini zikredememiş öğrenciler henüz yurtlarında mışıl mışıl uyurken, Boğazın güzelliğine karışan mis gibi baygın Erguvan kokularını hayal ederken buldum kendimi. İstanbul yeni uyanmış, kediler yeni uyanmış.Gözlerim ve burnum sefasını sürerken dünyanın o halinin, midem de Boğaziçi spesyali kaşarlı açma ile bayram ediyor.Baştan aşağı mutluluk, duyularımın beşi de memenun...İşte hayat diyor iç sesim.

Ama dur bu kadarla da kalmadı. Sonra asıl vurucu kısım geldi. Yaşamamız gerektiğini hatırlatan cümlelerini okudum. Kısacık ömrümüzü heba ettiğimizi hatırlatan o sözcük dizilerini okurken yine emeklilik hayali kurdum. Ne acı insanın nispeten gençken heba etmesi ona bahşedilen en değerli şeyleri.Yazını okurken küçücük yüreğim mutluluktan uçtu, buruldu, takdir etti.

Uzattım değil mi, ama öyle güzel anlatmışsın ki sadece iki cümle ile geçiştiremedim bana hissettirdiklerini.
Kalemine, cümlelerine sağlık.

Peyço dedi ki...
Bu yorum yazar tarafından silindi.
Nihan dedi ki...

4 sene boyunca erguvan bayramını (öyle derdim ben) Boğaziçi'nden seyrettim ben. Kokusu geldi şimdi burnuma..

Bir Porsiyon Öykü dedi ki...

Nihancigim,

Boğaziçi'nden aldigimiz haberlere göre erguvanlar açmış, Nazlış ile birlikte kaçırma derim.