Yalnızlık...

Yalnızız. Ne çok eskilerden duyduğumuz bir şarkı koruyabiliyor bizi bu acımasız yalnızlıktan, ne de elimizin altındaki onca kitle iletişim araçları… Birbirimizden korkuyoruz. Eskiden yolda insanlar birbirlerine ne kadar rahat saati sorabilirlerdi oysa. Şimdi ise otobüs durağının yerini sormak için yanımıza yaklaşan birinin attığı her adımda zamanla yarışıp 3 ayrı gard belirliyoruz söze başlarken. Limon istemek için kapımızı çalan komşumuza kapıyı açmak için önce 3 kere gözden bakıp 5 kere ‘’Kim o?’’ diyoruz. Çünkü günümüzün ¾ ünü evimiz dışında çalışarak ve trafikte geçirdiğimiz için evde olan çok kısıtlı zamanımızı bölen her kapı ya da telefon sesi paylaşılacak anlardan çok, radyoda saatlerdir beklediğimiz şarkıyı bölen telefon sesi gibi canımızı sıkabiliyor. Oysa hepimiz Cuma akşamları ‘’Bir Başka Gece’’’yi izlemek için çoluk çocuk komşuda toplandığımız bir zaman diliminden gelmiyor muyuz? Hepimizi anneleri yan komşuya kahve istemek için göndermedi mi? Peki ne ara yabancılaştık birbirimize? Ne ara korktuk komşumuzun gölgesinden?

Samimiyete olan ihtiyacımızı eşleştirmek için yıllarca mahalle dizilerini pür dikkat izleyip durduk. Özümüzden gelen ama yaşatamadığımız bu kültüre olan özlemimizi diziler ile gidermeye çalıştık Perihan Abla’dan başlayıp Süper Baba’ya İkinci Bahar’a kadar tüm dizilerdeki çocukların, mahalle eczanesinin, manavının yerine koyduk kendimizi. Eve dönerken tüm esnafa selam verip, bir iki tanesi ile de ayaküstü laflayıp en son da kavrulmuş leblebimizi alıp evimize döndük dizi icabı. Ama biz büyüdükçe, biz hayattaki yerimizi rolümüzü icra ettikçe onlardan biri olamadık. Kimimiz o sıcaklığı yaşamak için Çengelköy’e taşındı, kimimiz esnaf oldu, ama bir yanımız hep eksik kaldı. Hep evimizin balkonunda bir yaz akşamı gramofonda Müzeyyen Senar eşliğinde soğuk bir yudum bir şeyler içerken bahçedeki söğüt ağacının yere değen dallarına yan bahçedeki kalabalığın sesi eşlik etsin istedik. Ya eşlik edecek sesler bulamadık, ya da o sesler çokça uzakta kaldı algılarımıza.

Ya da biz çat çat çekirdek yemek istedik saatlerce. Üzerine bazı yerleri ekmek bıçağı ile yanlışlıkla kesildiği için belli belirsiz yırtıklar bulunan muşambadan bir örtü serilmiş masada sıcak çay eşliğinde çekirdek yiyip uzun sohbetler etmek. Ertesi gün kaygısı, hayat sıkıntısı, para derdi bölmesin istedik bu sohbetleri.

Hiçbirimiz akşam yemeğinden sonra ayağımızda terliklerimizle çat kapı yan komşuya çay içmeye gidemiyoruz artık. Ya yetiştirmemiz gereken bir iş, yapmamız gereken görevlerimiz var, ya da ağırlamamız gereken misafirlerimiz, bulunmamız gereken yerler. Oysa ben bir Pazar öğleden sonrası ‘’samimi’’ bir sohbete koyu bir kahvenin eşlik ettiği anlar olsun istiyorum hayatımda. Kendi dertlerimi unutabilmek için başkasının derdini dinlemek, karşımdakine derdini unutturabilmek için kendi derdimi anlatmak istiyorum.

Aslında ben büyüleyici kokusu etrafa dalga dalga yayılan sıcacık çorbamı çat kapı dostum ile paylaşmak istiyorum. Ama yalnızım.

İyi günler Papatya Dünya misafirleri, az önce bu mis kokulu annemin meyaneli mercimek çorbasını pişirmiştim, sizlerle de paylaşmak istedim, almaz mısınız?

(Not: Tarifteki tablet et su kullanmak istemiyorsanız 5 bardak suyun 2 ya da 3 bardağını et suyu ya da tavuk suyu olarak kullanabilirsiniz)

Malzemeler,

1 adet küçük kuru soğan
2 diş sarımsak
2 yemek kaşığı zeytinyağı (tereyağı da çok yakışıyor)
1 tatlı kaşığı kuru nane
1 tatlı kaşığı biber salçası (yoksa domates salçası da iyi bir alternatif)
1 su bardağı kırmızı mercimek
5 su bardağı sıcak su
1 tablet et su
Tuz

Hazırlanışı;

1-Kuru soğanı ve sarımsağı yemeklik doğrayıp pembeleşene kadar zeytinyağı ile kavurun.
2-1 tatlı kaşığı kuru naneyi ekleyip kavurmaya devam edin.
3-Biber salçasını da ekleyip kokusu çıkana kadar kavurun.
4-1 su bardağı kırmızı mercimeği ve 5 bardak sıcak su ile etsu tabletini ekleyip tencerenin kapağını kapatıp orta ateşte pişirin.
5-Tuzunu da ekleyip bir iki kere kaynattıktan sonra altını kapatıp dinlendirin.

(Not: Ben Sesame’da 15 dakika pişirdim, annem normal düdüklüde 10 dakika pişirdiğini, düdüklüsü olmayanların da 25-30 dakika kadar pişirmesi gerektiğini söyledi. Aslında pişti diyebilmek için anlayacağınız kıvam süzme mercimek çorbasını süzmeden az evvelki kıvamla aynı, yani biraz ezogelin çorbası gibi.)