Denge

‘’Günlerce hatta haftalarca beklediğimiz ‘’yaz’’ın son günü bugun’’ diye başlayan kaçıncı yazım, kaçıncı düşüncem bu bilinmez. Ama yazın, en sevdiğim mevsimin, sonbaharın ilk gününe doğru aldığı bu ağır adımları izlemenin verdiği keyif bu sene bir başkaydı sanki. Hem bu sene ramazan dolayısı ile yaz erken de bitti ya, sanki yaz orda öylece duruyormuş da ben ara vermişim ve tekrar ona geri dönecekmişim gibi bitirdim bugun yazı.

Yazın bitişini simgelediği için en sevmediğim meyve ünvanını seneler önce alan incirler masamızın yanına teker teker döküldükçe ben daha bir alıştım sanki sonbahara. Bir de asmalardaki kara üzümlerin herbiri mevsime büründükçe tamam dedim işte yaz bugun bitti galiba. Uzun uzun yüzdüm, hatta kumların üzerinde yatıp bronzlaştım bile ama güneş erken batınca, bir de akşamüzeri serini tenimi üşütünce ben de sıcaklara göçen leylekler gibi topladım tasımı tarağımı döndüm evime...

Hala beni okuyan, ya da birşeyler yazdım mi diye beni ziyarete gelenler var mı bilmiyorum, ama ben bugün yine paylaşmak istiyor, yazmak ve hepinize ulaşıp içimi anlatmak istiyorum yeniden.

Dengenin; bir tarafın iyi olduğunda, ancak diğer tarafın kötü olursa kurulabileceğini öğrendiğim şu günerde, gariptir ki hayatın bana getirdiği o kötü şeyleri denge kurabilmek için biriktirip iyilikleri bekler oldum. Aynen Sezen Aksu’nun şarkılarının dinledikçe anlaşıldığı, dinledikçe güzelleştiği gibi...

’’Ben sana küsüm aslında haberin yok, koyup gittiğin yerde kötülük çok, kime kızayım nazım senden başka kime geçer, benim sensiz kolum bacağım ocağım yok’’

İlk dinlediğim zaman anlamadığım hatta beğenmediğim bu şarkı ne kadar da güzelmiş oysaki. İşte ben de bende dengelerimi kurdukça dönüp bakıp anlar, kabul eder sever oldum bu sıralar. Artık biliyorum ki bana gelen her iyi şeyde bir denge kurulduğu gibi, kötü şeyde de aynı denge kuruluyormuş, kendimi dinleye dinleye anladığum gibi...

Bir arkadaşım düğününde bembeyaz gelinliği ile bana sarılıp ‘’inşallah sizin kadar mutlu olurum’’ dediğinde ne kadar mutlu olduğumu anladığım gibi hayat, aynı Sezen şarkıları gibi işte...

Resimdeki truffları da bir kız arkadaşımın sözleneceği akşam evine gelecek misafirlerine ikram etmesi için yaptım. Dilerim onlar da başkalarının imreneceği kadar mutlu olurlar.

Tarif ise söz çikolata olduğu zaman gözümü kapatarak ve yorum katmayarak denedğim sevgili Burçin’den, ben miktarını artttırdım ve çikolatası ile oynadım ama orjinali ve güzel resimleri için Burçin’e muhakkak uğrayın.

Not: Ekim ayında süpriz bir dergide çok güzel truflarım olacak, çok heyecanlıyım!!

Malzemeler

400 gr sıvı krema

3 paket 80 gr.lık sütlü çikolata

1 paket 80 gr.lık bitter çikolata

1 yemek kaşığı toz nescafe

250 gr dondurulmuş vişne

300 gr kakaolu kek

Süslemek için kakao ve pasta süsü

Hazırlanışı

Kremayı tencerede kaynama noktasına getirip altını kapatın. İçine çikolataları ekleyip karıştırarak çikolataları eritin. Ardından nescafe, vişne ve ufalanmış keki de ekleyip iyice karıştırın. Buzdolabında 1 gece beklettikten sonra ertesi gün elinizle parçalar alıp yuvarlayarak dilediğiniz gibi süsleyin.