Mavis bir oglum var benim. Olmasini hep hayal ettigim gibi guleryuzlu. Basina gelen hicbirseyde mizmizlanmayan, istedigi seyi yaptirana kadar ugrasan. Bazi sabah babasinin kopyasi, bazi sabah sadece kendine benziyor. Ne baskalari gibi uslu, ne digerleri gibi mizmiz, deyim yerindeyse nevi sahsina munhasir.
Anneannenin sevkatli catisinin altindayiz. Bir yanimiz patir patir meyve doken dut agaci, diger yanimiz masmavi deniz. Gecelerimiz uykusuz gunduzlerimiz sicak. Ama herseyin bir sonu var biliyorum. Gunes kaybolacak hava serinleyecek oglum buyuyecek. Sabrediyorum.
Bense derin bir pospartum icindeyim hala. Yerine oturmayan hormonlar, kokunden degisen bir hayat, cok hizli akan zaman ve bolca vakitsizlik pesimi birakmiyor. Rujunu surmeden balkona cikmayan ben aynalara bakamaz oldum. Hamilelik boyunca kapanan istahim dogumdan sonra artti. Yedikce yiyor kilo aliyorum. Icimin taaa derinlerinde yazacak cok seyim var vakit ariyorum.
Yine de bu gelgit dolu hayatin ortasinda dizginleyemedigim bir ask var icimde. Daha once de yazmistim, kimseyi sevmemisim
meger bugune kadar...
Devamı için tıklayın..
